‘Oneens! En ook een beetje eens... De laatste jaren werd ons verslaggevers bij het Noordhollands Dagblad ingeprent dat we meer aandacht moesten hebben voor social media. We moesten niet alleen Twitter, Instagram, Facebook en wat al niet meer intensief gaan volgen, we moesten ook zelf actief worden op dit soort internetkanalen. Al snel kwam ik erachter dat het gros van de gebruikers van social media over het algemeen een uitlaatklep zocht voor hun emoties. Waar we voorheen verjaardagen en partijen als een podium hadden om ‘En wat doet de regering eraan? Niets!’ te roepen, gebruiken we daar nu Twitter en Facebook voor. Op social media vind je heel veel kretologie. Er wordt te weinig nagedacht alvorens een mening, een idee, een ‘feit’ uit het toetsenbord te ‘rammen’ en viraal te maken. En er wordt actief aan misleiding gedaan op de social media. Als verslaggever kun je er dus niet zo heel veel mee, althans niet in directe zin. Ik leerde heel snel dat je moest leren daar doorheen te kijken. Er zijn ook mensen actief op social media die een gefundeerde mening verkondigen. Of die tussen neus en lippen door een feit presenteren waar je iets mee kunt als journalist. Niet een feit dat je linea recta kan doorsluizen naar de kolommen c.q. de website van de krant, dat dan weer niet. Wel bruikbaar maar ‘Altijd checken!’ blijft het parool.’
