‘Mijn kinderen hebben de leeftijd bereikt dat alles opeens supergênant is. Daar dien ik rekening mee te houden. Terwijl die tieners wel geweldige verhalen opleveren. Soms moét ik zo’n avontuur echt voor een column gebruiken en dan koop ik ze gewoon om. Met een hele emmer Kentucky kip bijvoorbeeld. Mijn man is een ander verhaal. Vroeger werd hij in mijn stukjes cryptisch aangeduid met ‘Huisgenoot P’ en kon ik vrijwel alles vertellen. Maar toen hij hoofdredacteur werd van de Volkskrant, moesten we even om tafel over wat ik nog wel en liever niet meer kan vertellen. Hij heet nog steeds Huisgenoot P, dát wel.’
Sylvia geeft op haar beurt het stokje voor de Ganzenveervragen door aan Annabel Nanninga, columniste en journaliste voor onder andere The Post Online, Veronica Magazine en Revu. Sylvia bewondert haar om haar ongezouten mening en voor het feit dat Annabel daarmee op televisie durft. ‘Ik wil sowieso niet met mijn kop op televisie. Laat staan dat ik daar de dingen zeg die ik in mijn columns durf te schrijven. Ik moet er niet aan denken!’
Tot ik voor de Volkskrant de Volkskeuken mocht gaan meeschrijven. Dat werd beurtelings door iemand anders geschreven, die een verrassend recept beschreef met een goed verhaal er omheen. Mijn bijdrage vonden mensen zo leuk, dat ik ook steeds vaker werd gevraagd voor diverse andere artikelen.’
Sinds 2005 schrijft Witteman ook een niet-culinaire column voor de Volkskrant, eerst alleen voor Volkskrant Magazine en sinds 2011 ook enkele malen per week in de reguliere krant. De film Soof is losjes gebaseerd op die columns. Ook heeft Witteman een maandelijkse column in het tijdschrift LINDA en schreef zij een aantal kookboeken.
‘En nu kan ik goed leven van het schrijven. Terwijl ik daar dus geen opleiding in heb genoten. Een onafgemaakte studie Nederlands ja, maar daarmee had ik ook net zo goed in het onderwijs kunnen belanden.’ Als zij opnieuw kon kiezen wat ze wilde worden zou ze voor fotograaf kiezen. ‘Maar daar ben ik niet talentvol genoeg voor. Ik doe het wel, omdat ik het leuk vind, maar ik zou er nooit mijn boterham mee kunnen verdienen. Ieder zijn vak! En dat van mij is toevallig columnist. Maar daar ben ik dan wel vrij goed in.’
Tot ik voor de Volkskrant de Volkskeuken mocht gaan meeschrijven. Dat werd beurtelings door iemand anders geschreven, die een verrassend recept beschreef met een goed verhaal er omheen. Mijn bijdrage vonden mensen zo leuk, dat ik ook steeds vaker werd gevraagd voor diverse andere artikelen.’
Sinds 2005 schrijft Witteman ook een niet-culinaire column voor de Volkskrant, eerst alleen voor Volkskrant Magazine en sinds 2011 ook enkele malen per week in de reguliere krant. De film Soof is losjes gebaseerd op die columns. Ook heeft Witteman een maandelijkse column in het tijdschrift LINDA en schreef zij een aantal kookboeken.
‘En nu kan ik goed leven van het schrijven. Terwijl ik daar dus geen opleiding in heb genoten. Een onafgemaakte studie Nederlands ja, maar daarmee had ik ook net zo goed in het onderwijs kunnen belanden.’ Als zij opnieuw kon kiezen wat ze wilde worden zou ze voor fotograaf kiezen. ‘Maar daar ben ik niet talentvol genoeg voor. Ik doe het wel, omdat ik het leuk vind, maar ik zou er nooit mijn boterham mee kunnen verdienen. Ieder zijn vak! En dat van mij is toevallig columnist. Maar daar ben ik dan wel vrij goed in.’
Tot ik voor de Volkskrant de Volkskeuken mocht gaan meeschrijven. Dat werd beurtelings door iemand anders geschreven, die een verrassend recept beschreef met een goed verhaal er omheen. Mijn bijdrage vonden mensen zo leuk, dat ik ook steeds vaker werd gevraagd voor diverse andere artikelen.’
Sinds 2005 schrijft Witteman ook een niet-culinaire column voor de Volkskrant, eerst alleen voor Volkskrant Magazine en sinds 2011 ook enkele malen per week in de reguliere krant. De film Soof is losjes gebaseerd op die columns. Ook heeft Witteman een maandelijkse column in het tijdschrift LINDA en schreef zij een aantal kookboeken.
‘En nu kan ik goed leven van het schrijven. Terwijl ik daar dus geen opleiding in heb genoten. Een onafgemaakte studie Nederlands ja, maar daarmee had ik ook net zo goed in het onderwijs kunnen belanden.’ Als zij opnieuw kon kiezen wat ze wilde worden zou ze voor fotograaf kiezen. ‘Maar daar ben ik niet talentvol genoeg voor. Ik doe het wel, omdat ik het leuk vind, maar ik zou er nooit mijn boterham mee kunnen verdienen. Ieder zijn vak! En dat van mij is toevallig columnist. Maar daar ben ik dan wel vrij goed in.’
