DUURZAAMHEID

Duurzaamheid staat gelijk aan welbegrepen eigenbelang. Als de geschiedenis iets leert, dan is het wel dat een samenleving die zich duurzaam ontwikkelt – dus toekomstgericht en in harmonie met de omgeving – de grootste kans heeft op “overleven”. Meer dan ooit lijkt de wereld ervan doordrongen dat duurzame ontwikkeling inderdaad de meest kansrijke weg voorwaarts is, hoewel de stap van woord naar daad lastig blijkt. Want duurzaamheid kan ook gaan over minder, over delen, over acceptatie van schaarste.

Een recent groots initiatief om een duurzame wereld dichterbij te brengen, betreft het ondertekenen door de Verenigde Naties van de Agenda voor duurzame ontwikkeling. Met niet minder dan zeventien doelen die zich uitstrekken over terreinen als armoede, scholing, water, klimaat, ongelijkheid, consumptie en de economie. VN-topman Ban Ki-moon noemde het stuk “het begin van een nieuw tijdperk”. Inderdaad, de ambities tonen niet minder dan een nieuwe wereldorde. Nodig en nuttig. Maar papier is geduldig, vooral als zij wordt gebruikt voor internationale verdragen. Daarom is het goed dat duurzaamheid de afgelopen twintig jaar ook op kleinere schaal een gevestigd begrip is geworden. We drinken Fairtrade-koffie en eten ecologisch verbouwd voedsel aan een tafel van FSC-hout, die staat in een energiezuinig huis, gefinancierd door ethische beleggingen.

Ook De Nederlandsche Bank koestert duurzaamheid, in woord en daad. Richtte DNB zich in eerste instantie vooral op zaken als het eigen energieverbruik, in de loop der jaren is duurzaamheid een integraal deel van al het doen en laten geworden. Daarmee levert DNB een concrete bijdrage aan een doel dat voor Nederland van belang is: welvaart die voor toekomstige generaties houdbaar is.

Door Loek van Daalen